Poniedziałek/Monday 12 Lipiec/July 1965
Newcastle Diamonds 41 – Górnik Rybnik 37
Pierwsze spotkanie rybniczan w Anglii miało miejsce w Newcastle. Miejscowi kibice licznie zjawili się na stadionie, mimo niesprzyjającej pogody. I chyba nie żałowali swego przybycia, bo polscy zawodnicy po pierwszej zapoznawczej serii wyścigów bardzo gwałtownie “połapali” się w specyfice miejscowego toru. W końcu mieli w swych szeregach aż trzech finalistów mistrzostw świata w osobach Andrzeja Wyglendy, Antoniego Woryny i Andrzeja Pogorzelskiego. Szczególne wrażenie na nich zrobił Andrzej Wyglenda, który po pierwszym zapoznawczym wyścigu, w którym musiał zadowolić się trzecim miejscem, swoje pozostałe biegi wygrał jak chciał. Stanisław Tkocz również pokazał się z jak najlepszej strony. Ostatecznie miejscowi wygrali cale spotkanie, ale jedynie z czteropunktową różnicą.

Newcastle Diamonds – 41 pkt bpkt
Peter Kelly 3 2 3 1 9 +1
Ken Sharples 3 2 1 1 7 +1
Russ Dent 2 1 3 uw 6 +2
Brian Brett 2 d 2 2 6 +1
Mike Watkin 3 0 2 1 6 –
Ivan Mauger 2 2 2 d 5 +2
Dave Gifford 2 0 – – 2 –
Górnik Rybnik – 37 pkt b pkt
Andrzej Wyglenda 1 3 3 3 3 13 –
Alojzy Norek 1 3 1* 1 6 +1
Antoni Woryna 0 1 2 3 6 –
Stanisław Tkocz 1 3 2 0 6 –
Andrzej Pogorzelski 3 0 2* – 5 +1
Joachim Maj 0 1 0 0 1 –
Karol Peszke 0 0 – – 0 –
wyścig za wyścigiem/heat after heat
1: Watkin, Dent, Wyglenda, Maj 74.8
2: Kelly, Mauger, Tkocz, Woryna 74.4
3: Sharples, Brett, Norek, Peszke 76.8
4: Norek, Gifford, Maj, Watkin 77.8
5: Tkocz, Sharples, Woryna, Brett(d) 77.2
6: Wyglenda, Kelly, Mauger, Maj 74.6
7: Pogorzelski, Watkin, Dent, Peszke 74.0
8: Kelly, Tkocz, Norek, Gifford 75.6
9: Wyglenda, Brett, Sharples, Maj 75.2
10: Wyglenda, Mauger, Kelly, Pogorzelski 76.0
11: Dent, Woryna, Watkin, Tkocz 74.8
12: Wyglenda, Brett, Norek, Mauger(d) 75.4
13: Woryna, Pogorzelski, Sharples, Dent(u) 76.4
Wtorek/Tuesday13 Lipiec/July 1965
Long Eaton Archers 35 – Górnik Rybnik 43
Następnego dnia, we wtorek 13 lipca, rybniczanie spotkali się wieczorem z “Łucznikami” z Long Eaton. Podobnie jak dzień wcześniej w Newcastle, Polacy potrzebowali zaledwie jednej serii wyścigów, by poznać się na miejscowym trudnym torze. Zawodnicy z Long Eaton z czterech pierwszych biegów dwa wygrali podwójnie. Ray Wilson, najlepszy zawodnik miejscowych zamieszany był w spektakularny incydent w siódmym wyścigu kiedy starając się wyprzedzić Alojzego Norka niemal “wsadził” go w plot. Tym razem najlepszym z rybniczan był Joachim Maj, który w czterech wyścigach zdobył 9 +1pkt

Long Eaton Archers – 35 pkt bpkt
1.Ray Cresp 2* 1* w 0 3 +2
2.Ray Wilson 3 3 2 1 9 –
3.Norman Storer 3 1 2 2 8 –
4.Ron Sharp 0 0 3 1* 4 +1
5.Kid Bodie 3 2 2 2 9 –
6.Ken Adams d 0 – – 0 –
7.Clive Hitch 2* d 0 0 2 +1
Górnik Rybnik – 43 pkt bpkt
1.Andrzej Wyglenda 1 3 1 3 8
2.Stanisław Tkocz 0 0 2* 3 5 +1
3.Antoni Woryna 1* 1 3 3 8+1
4.Joachim Maj 2 3 2 2* 9 +1
5.Alojzy Norek 1* 0 0 1 2 +1
6.Andrzej Pogorzelski 2 3 3 1 9
7.Waldemar Motyka 1 1* – – 2 +1
wyścig za wyścigiem/ heat after heat
01: Wilson, Cresp, Wyglenda, Tkocz
02: Storer, Maj, Woryna, Sharp
03: Bodie, Pogorzelski, Norek, Adams (d)
04: Wilson, Hitch, Motyka, Tkocz
05: Maj, Bodie, Woryna, Adams
06: Wyglenda, Tkocz, Storer, Sharp
07: Pogorzelski, Wilson, Cresp, Norek
08: Sharp, Maj, Motyka, Hitch (d)
09: Tkocz, Bodie, Wyglenda, Hitch
10: Pogorzelski, Storer, Sharp, Norek
11: Woryna, Maj, Wilson, Cresp (w)
12: Wyglenda, Storer, Norek, Hitch
13: Woryna, Bodie, Pogorzelski, Cresp
Piatek/Friday 16 LipiecJuly 1965
Wolverhampton Wolves 38 – Górnik Rybnik 39
Trzy dni później rybniczanie wygrali kolejny mecz, tym razem z Wilkami z Wolverhampton. Ich trójka finalistów mistrzostw świata była wyraźnie lepsza od reszty zawodników na torze, ale pozostali zawodnicy niczym specjalnie się nie wyróżniali. Mecz rozpoczął się od nadgorliwości dwójki Polaków, Woryny i Tkocza, z których ten drugi na trzecim okrążeniu zapoznał się z płotem. W powtórce Wyglenda nie miał problemu ze zwycięstwem, podobnie jak i w pozostałych swoich wyścigach, zdobywając tym samym maksymalną liczbę punktów. O zwycięstwie Polaków zadecydował ostatni 13 wyścig, w którym podwójne zwycięstwo odnieśli Woryna z Wyglendą.

Wolverhampton Wolves – 38 pkt bpkt
Jim Airey 2 2 2 1 7
Cyril Francis 1* 3 1* 1* 6 +3
James Bond 1* 1* 1* 1 1* 5 +4
Tommy Sweetman 2 2 2 3 9
Bob Andrews 2 2 2 0 6
Gordon Guasco 1* 1* 1* 2 5 +3
Brian Maxted d – – – 0
Gornik Rybnik – 39 pkt bpkt
Andrzej Wyglenda 3 3 3 3 12
Stanisław Tkocz w 2 0 0 2
Antoni Woryna 3 3 3 2* 11 +1
Joachim Maj 0 0 3 0 3
Alojzy Norek 0 w 0 0 0
Andrzej Pogorzelski 3 3 2 3 11
Waldemar Motyka u 0 – – 0
wyścig za wyścigiem/ heat after heat
01: Wyglenda, Airey, Francis, Tkocz (w)
02: Woryna, Sweetman, Bond, Maj
03: Pogorzelski, Andrews, Guasco, Norek
04: Francis, Tkocz, Maxted (d), Motyka (u)
05: Woryna, Andrews, Guasco, Maj
06: Wyglenda, Sweetman, Bond, Tkocz
07: Pogorzelski, Airey, Francis, Norek (w)
08: Maj, Sweetman, Bond, Motyka
09: Wyglenda, Andrews, Guasco, Tkocz
10: Sweetman, Pogorzelski, Bond, Norek
11: Woryna, Airey, Francis, Maj
12: Wyglenda, Guasco, Bond, Norek
13: Pogorzelski, Woryna, Airey, Andrews
Sobota/Saturday 17 Lipiec / July 1965
Halifax Dukes 39 – Górnik Rybnik 39
Licznie zgromadzeni angielscy kibice zostali wynagrodzeni znakomitym widowiskiem. Przed ostatnim wyścigiem Anglicy prowadzili dwoma punktami i wszystko miało się rozstrzygnąć w 13–tym wyścigu. Dave Younghusband na trzecim okrążeniu zanotował defekt swego motocykla i Erick Boocock musiał przeciwstawiać się dwójce finalistów mistrzostw świata Worynie i Pogorzelskiemu. Udało mu się jedynie ich rozdzielić, a to znaczyło, iż dwupunktowa przewaga Anglików stopniała do zera i cały mecz zakończył się remisem 39:39
Halifax Dukes – 39 pkt bpkt
Dave Younghusband 1 2* 1* d 4 +2
Tommy Roper 3 3 3 2 11
Eric Boothroyd 3 2 1 2 8
Dennis Gavros 0 uw – – 0
Eric Boocock 3 3 2 2 10
Bert Kingston 2* 0 0 1* 3 +2
Ray Day 1 2 – – 3
Gornik Rybnik – 39 pkt bpkt
Andrzei Wyglenda 0 1 3 3 7
Stanislav Tkocz 2 2 3 1 8
Antoni Woryna 1* 2 3 – 1 7 +1
Joachim Maj 2 1* 3 3 9
Aloizy Norek 1 0 – 0 1
Andrzei Pogorzelski uw 1 2* 3 6 +1
Waldemar Motyka 0 1 – – 1
wyscig za wyscigiem/ heat after heat
01: Roper, Tkocz, Younghusband, Wyglenda 69.4
02: Boothroyd, Maj, Woryna, Gavros 70.0
03: Boocock, Kingston, Norek, Pogorzelski (uw) 68.0
04: Roper, Tkocz, Day, Motyka 68.8
05: Boocock, Woryna, Maj, Kingston 70.2
06: Tkocz, Boothroyd, Wyglenda, Gavros (u) 70.0
07: Roper, Younghusband, Pogorzelski, Norek 69.8
08: Maj, Day, Motyka, Gavros 70.0
09: Wyglenda, Boocock, Tkocz, Kingston 68.8
10: Woryna, Pogorzelski, Boothroyd, Gavros (ns) 70.0
11: Maj, Roper, Younghusband, Woryna (ns) 70.0
12: Wyglenda, Boothroyd, Kingston, Norek 70.0
13: Pogorzelski, Boocock, Woryna, Younghusband (d) 69.0
Poniedzialek/Monday 19 Lipca/ July 1965
Cradley Heath Heathens 36 – Gornik Rybnik 42
W poniedziałek 19 lipca rybniczanie odnieśli kolejne, już trzecie zwycięstwo w Anglii, tym razem nad zawodnikami z klubu Cradley Heath. Mogłoby być one chyba jeszcze większe gdyby nie Nigel Boocock występujący w zespole gospodarzy jako gość. Zdaniem miejscowego sprawozdawcy mecz z Polakami był najlepszym jaki dotychczas tam widziano w okresie 1965r. Kibice byli świadkami wspaniałego widowiska, a członkowie obu zespołów dawali z siebie wszystko. Miejscowy lider John Hart w pierwszym wyścigu uporał się z dwójką Polaków, Wyglendą i Tkoczem mimo, iż startu nie wyszedł najlepiej. W drugim wyścigu McAulife uporał się z Woryną i niemal zaskoczył Maja na linii mety. Sędzia przyznał zwycięstwo Polakowi, przez co jego zespól objął prowadzenie w meczu. Nigel Boocock stanął na starcie trzeciego wyścigu, który wygrał przed Pogorzelskim. Była to jedyna porażka Pogorzelskiego w całym meczu. Wyścig piąty – zdaniem wspomnianego angielskiego sprawozdawcy – był wyścigiem jaki zdarza się być świadkiem jedynie raz w całym sezonie. Boocock został na starcie. Pozostali trzej zawodnicy dojeżdżali do pierwszego łuku gdy Boocock ruszył spod taśmy. Mimo to, dość gwałtownie dogonił i przegonił swego kolegę Bugay’a. Gdyby zakończył swój pościg po minięciu Woryny byłoby to i tak dużym osiągnięciem, ale gdy na ostatnim okrążeniu minął także Maja cały stadion wiwatował na jego cześć na stojąco. Na dwa wyścigi przed końcem zawodów wynik brzmiał 32:34. Bungay upadł będąc na drugim miejscu w biegu 12–tym, a McAulife nie znalazł sposobu by rozdzielić dwójkę Polaków. Tym samym Anglicy musieli pożegnać się z myślami o zwycięstwie. Jakby dolewając oleju do ognia Pogorzelski w ostatnim 13–tym wyścigu pojechał cztery perfekcyjne okrążenia nie dając żadnych szans Boocockowi i Hartowi
Cradley Heath Heathens -36 pkt bpkt
John Hart 3 2 2* 3 1* 11+2
Chris Julian 0 2 0 u 2
Leo McAuliffe 2 u 2 1 5
Eric Hockaday 0 1 – 1* 2 +1
Nigel Boocock (G) 3 3 3 3 2 14
Tim Bungay 1 0 – u 1
John Debbage 1* 0 1 +1
Górnik Rybnik – 42 pkt bpkt
Andrzej Wyglenda 1* 2* 1 3 7 +2
Stanislaw Tkocz 2 3 3 0 8
Antoni Woryna 1 1* 1* 0 3 +2
Joachim Maj 3 2 2 2 9
Karol Peszke 0 1 0 2* 3 +1
Andrzej Pogorzelski 2 3 3 3 11
Alojzy Norek 0 1* 1 +1
wyscig za wyscigiem/ heat after heat
1 Hart, Tkocz, Wyglenda, Julian 71.4
2 Maj, McAuliffe, Woryna, Hockaday 72.6
3 Boocock, Pogorzelski, Bungay, Peszke 70.8
4 Tkocz, Julian, Debbage, Norek 72.8
5 Boocock, Maj, Woryna, Bungay 72.2
6 Tkocz, Wyglenda, Hockaday, McAuliffe [u] 72.8
7 Pogorzelski, Hart, Peszke, Julian 71.4
8 Boocock, Maj, Norek, Debbage 71.2
9 Boocock, Hart, Wyglenda, Tkocz 70.0
10 Pogorzelski, McAuliffe, Hockaday, Peszke 72,2
11 Hart, Maj, Woryna, Julian [u] 72.0
12 Wyglenda, Peszke, McAuliffe, Bungay [u] 72,6
13 Pogorzelski. Boocock, Hart, Woryna 70.6
dodatkowy wyścig zdobywców największej liczby pkt Pogorzelski pokonał Boocock’a
Środa/Wednesday 21 Lipiec / July 1965
Poole Pirates 26 – Gornik Rybnik 52
Takiego “lania” Piraci z Poole na swoim torze jakie otrzymali z rak Polaków w srode 21 lipca 1965r nie dostali jeszcze od żadnego ze swoich przeciwników,. Rybniczanie byli w tym dniu bezlitośni, a szczególnie Andrzej Pogorzelski, który nie przegrał żadnego ze swych czterech wyścigów. “Pogo”, bo tak zwano go na Wyspach, miał dobre wsparcie ze strony swych gwałtownie startujących kolegów. Po tym co Polacy pokazali na torze Piratów nikt nie może powiedzieć, iż ich druzgocące zwycięstwo nie było w pełni zasłużone. Bill Andrew i Ronnie Genz starali sie dotrzymywać kroku Polakom, ale choćby ten utalentowany duet został przez nich zdeklasowany.
Poole Pirates – 26 pkt bpkt
Ross Gilbertson 0 1* 0 d 1 +1
Geoff Mudge 1 2 2 1* 1 7 +1
Bill Andrew 2 u 2 2 2 8 +1
Pete Smith 0 1 – – 1
Ronnie Genz 2 2 3 d 1 8
Pete Munday 0 0 – 1* 1 +1
Peter Swain 0 0 0
Górnik Rybnik – 52 pkt bpkt
Andrzej Wyglenda 2* 3 1 3 9 +1
Stanislaw Tkocz 3 3 2* 3 11 +1
Antoni Woryna 1 3 3 2* 9 +1
Joachim Maj 3 1 2 2* 8 +1
Karol Peszke 1 0 0 0 1
Andrzej Pogorzelski 3 3 3 3 12
Alojzy Norek 1 1* 2 +1
wyscig za wyscigiem/ heat after heat
01: Tkocz, Wyglenda, Mudge, Gilbertson 73.8
02: Maj, Andrew, Woryna, Smith 72.4
03: Pogorzelski, Genz, Peszke, Munday 73.6
04: Tkocz, Mudge, Norek, Swain 73.2
05: Woryna, Genz, Maj, Munday 71.4
06: Wyglenda, Tkocz, Smith, Andrew (u) 72.4
07: Pogorzelski, Mudge, Gilbertson, Peszke 73.4
08: Genz, Maj, Korek, Swain 73.2
09: Tkocz, Andrew, Wyglenda, Genz (d) 71.6
10: Pogorzelski, Andrew, Mudge, Peszke 73.2
11: Woryna, Maj, Mudge, Gilbertson 72.8
12: Wyglenda, Andrew, Munday, Peszke 72.0
13: Pogorzelski, Woryna, Genz, Gilbertson (d) 73.0
Czwartek/Thursday, 22 Lipca/July 1965
Oxford Cheetahs -46 Górnik Rybnik – 32
Ostatni mecz w Anglii rybniczanie (mistrz Polski) rozegrali z aktualnym mistrzem Anglii Gepardami z Oxford. Mecz zapowiadał się elektryzująco. Kibice byli ciekawi czy Polacy opromienieni zwycięstwami nad angielskimi klubowymi drużynami będą również w stanie pokonać drużynowego mistrza Anglii. Wszelkie spekulacje musiały zostać zapomniane już po trzecim wyścigu w którym kontuzji doznał jeden z polskich liderów, Andrzej Pogorzelski – czwarty zawodnik europejskiego finału. Karol Peszke nie opanował motocykla na starcie, ale Pogorzelski wystartował najlepiej. Niestety jego hak na którym spoczywa prawa stopa ułamał się i “Pogo” straciwszy kontrolę nad motocyklem z całą siłą zderzył się z płotem uszkadzając biodro. Mimo próśb, odmówił zabrania go do szpitala na badania, ale nie wziął już udziału w żadnym z wyścigów. Dzień wcześniej w Poole pokazał, iż jest zawodnikiem światowej klasy i jego brak w polskim zespole na oksfordzkim torze nijak mógl byc zastąpiony innym zawodnikiem. Osłabieni nieobecnością Pogorzelskiego Polacy przy dobrej formie Jimmy Goocha i Arne Pandera stracili z animuszu wykazywanego w poprzednich spotkaniach.
Po dziewięciu wyścigach Anglicy prowadzili jedynie czterema punktami. Antoni Woryna, trzeci w europejskim finale za Ove Fundinem i Bjornem Knutssonem, zdobywając 7 punktów miał słabszy dzień. Jeszcze słabiej wypadł mistrz Polski Andrzej Wyglenda zdobywca jedynie 5 pkt. Polacy nie mieli problemów z wychodzeniem spod taśmy, ale na krótkim i ciasnym torze w Oksfordzie nie czuli się zbyt pewnie. W ostatnich czterech wyścigach liderzy Oksfordu stracili jedynie trzy punkty powiększając przewagę do 14 punktów.
Oxford Cheetahs – 46 pkt bpkt
1.Jimmy Gooch 3 3 3 3 12
2.Eddie Reeves 0 2 2* 1 5 +1
3.Arne Pander 2 3 3 3 11
4.Ken Vale 0 0 1* 2* 3 +2
5.John Bishop 3 2 2 2* 9 +1
6.Stan Stevens 2* 1* 0 0 3 +2
7.Jimmy Heard 1* 2 3 +1
Gornik Rybnik – 32 pkt bpkt
1.Andrzei Wyglenda 2 1* 1 1* 5 +2
2.Stanislaw Tkocz 1* 3 2 3 2 11 +1
3.Antoni Woryna 3 3 0 1 7
4.Joachim Maj 1 0 3 2 0 6
5.Karol Peszke 1 1 1 – 3
6.Andrzej Pogorzelski u – – – 0
7.Aloizy Norek 0 0 0 0 0
wyscig za wyscigiem/ heat after heat
01: Gooch, Wyglenda, Tkocz, Reeves 67.2
02: Woryna, Pander, Maj, Vale 67.4
03: Bishop, Stevens, Peszke, Pogorzelski (u) 67.8
04: Tkocz, Reeves, Heard, Norek 68.8
05: Woryna, Bishop, Stevens, Maj 67.0
06: Pander, Tkocz, Wyglenda, Vale 68.4
07: Gooch, Reeves, Peszke, Norek 69.8
08: Maj, Heard, Vale, Norek 70.0
09: Tkocz, Bishop, Wyglenda, Stevens 68.8
10: Pander, Vale, Peszke, Norek 68.8
11: Gooch, Maj, Reeves, Woryna 69.2
12: Pander, Tkocz, Wyglenda, Stevens 69.0
13: Gooch, Bishop, Woryna, Maj 69.6
ROMAN CHYŁA