5 godzin temu
Jeszcze dwa dni temu wydawało się, iż Sabalenka i Gauff trafić na siebie będą mogły dopiero w finale WTA Finals - po dwóch kolejkach obie były bezsprzecznie liderkami swoich grup. Obie też solidarnie przegrały ostatnie spotkania tej fazy rywalizacji, gdy były już pewne awansu do półfinału. O ile Białorusince nie przeszkodziło to w zachowaniu pierwszego miejsca w tabeli, to Amerykanka zapłaciła za to spadkiem na drugą pozycję. I właśnie dlatego w piątek zmierzyła się z będącą faworytką kończącego sezon turnieju liderką światowego rankingu. Wydawało się, iż to ona raczej pożałuje tego scenariusza, ale to starsza o sześć lat rywalka przegrała wojnę nerwów i dokonała autodestrukcji.
REKLAMA
Zobacz wideo Iga Świątek wybrała nowego trenera. "Jestem bardzo podekscytowana"
Do Sabalenki wróciły dawne demony. Przegrała wojnę nerwów
47 niewymuszonych błędów - tyle zanotowała ich Iga Świątek zarówno w swoim pierwszym, jak i w drugim meczu WTA Finals. I choć ta statystyka mogła być bolesna dla polskich kibiców, to można ją było łatwiej przyjąć, pamiętając, iż Polka wróciła po dwumiesięcznej przerwie. Ale 47 niewymuszonych błędów w dwusetowym półfinale miała też Aryna Sabalenka. To zadziwia dużo bardziej, bo mówimy o tenisistce, która wygrała wcześniej 22 z 24 ostatnich spotkań, a w całym sezonie wygrała cztery turnieje, w tym dwa wielkoszlemowe.
Rzucanie rakietą, frustracja i negatywny język ciała - taką Sabalenkę pamiętamy z nieodległej przeszłości. Taka też na chwilę wróciła w środę. Zbyt duże wahania pierwszej rakiety świata i nadspodziewanie dobry występ mającej trudny sezon Jeleny Rybakiny sprawiły, iż pierwsza z nich przegrała 4:6, 6:3, 1:6. Białorusinka na pomeczowej konferencji prasowej zwróciła uwagę właśnie na swoje nastawienie w pojedynkach - ze sportowego punktu widzenia - o nic.
- To coś, czego się muszę nauczyć - jak utrzymać motywację, głód zwycięstwa i być stuprocentowo skupioną w takich meczach. To było trudne. Zwłaszcza gdy po drugiej stronie masz rywalkę prezentującą wysoki poziom, która nie miała nic do stracenia [Rybakina już wcześniej straciła szansę na wyjście z grupy - red.], ryzykowała i trafiała. Pod względem emocjonalnym w pierwszym secie byłam kompletnie wyłączona. To coś, co muszę naprawić przed półfinałem - zapowiadała.
Tyle iż dwa dni później, grając o bardzo konkretną stawkę, było jeszcze gorzej. Trzeba oddać Gauff, iż była bardzo waleczna i przeważnie w ważnych momentach była opanowana. Wygrywała też wszystkie lub niemal wszystkie dłuższe wymiany, wytrzymując siłę ognia w uderzeniach rywalki. Przypomniała, iż nie przez przypadek wygrała jesienią turniej w Pekinie, a w Wuhan dotarła do półfinału (przegrała wtedy z Sabalenką). W piątek też zdarzały się jej czasem proste błędy, ale przeważnie zachowywała przy tym spokój. Po wygranej akcji też od razu koncentrowała się na kolejnej. Żadnego ostentacyjnego celebrowania, miała zadanie do wykonania.
Krzyk, frustracja i bezradność. Sabalence zabrakło idealnego zwieńczenia sezonu
Sabalenka była pod tym względem jej kompletnym przeciwieństwem. Już w pierwszym swoim gemie serwisowym okazywała niezadowolenie. Zamykała oczy, patrzyła wymownie na członków swojego sztabu, wymachiwała ręką w ich kierunku i krzyczała coś do nich. Oni zaś starali się zachować spokój, choć momentami można było odnieść wrażenie, iż też są zdezorientowani. Tak jak wszyscy kibice w hali i przed telewizorami.
Białorusinka najpierw na swoje zaskakujące błędy reagowała frustracją. Potem na jej twarzy nieraz pojawiał się uśmiech, ale to był bardziej wyraz bezradności. Bo nie było jej do śmiechu ani w tie-breaku pierwszej partii, w którym przegrywała 1-6, ani 2:5 w drugim secie. Po jej fatalnym błędzie, którym zakończyła się pierwsza odsłona, zaskoczenie widać było choćby na twarzy Gauff.
W drugim secie najpierw był wspominany ryk po zdobytym punkcie, ale w szóstym gemie - po kolejnym wpakowaniu piłki w siatkę - najpierw spojrzała w górę, a potem pochyliła się i pokręciła z niedowierzaniem głową. Było też pełne złości bicie się po biodrze i ręcznik zarzucony na głowę w przerwie. To pomogło na chwilę - gdy zaczęła uderzać piłkę z nieco mniejszą mocą, to zmniejszyła stratę i znów była przed chwilę groźna. Do czasu, bo potem znów wróciły demony przeszłości i błędy.
Oczywiście, ta bolesna przegrana nie psuje ogólnego wrażenia - Sabalenka błyszczała najmocniej w tym roku. I to mimo problemów zdrowotnych, z powodu których zrezygnowała m.in. z występu w Wimbledonie. Ale faktem też jest, iż pierwszy triumf w WTA Finals byłby idealnym zwieńczeniem jej najlepszego sezonu w karierze.
