Do przerwy mieliśmy bezbramkowy remis i kibice na trybunach oraz przed telewizorami coraz bardziej tracili cierpliwość. Po zmianie stron obraz gry nie uległ wcale zmianie, nasi piłkarze wciąż atakowali, próbowali, ale z minuty na minutę towarzyszyła im coraz większa nerwowość. Sami czuli, że... coś tu wyraźnie nie gra. W pewnym momencie celem stało się zdobycie choćby jednej, zwycięskiej bramki, bo na okazały triumf już nie było co liczyć. Nie przy tej "skuteczności", jaką w tamto popołudnie prezentowali nasi piłkarze na obiekcie Widzewa. Męczyli się okropnie, zaś z trybun padało pod ich adresem coraz więcej niewybrednych epitetów.

W 75 minucie stała się wreszcie rzecz niesłychana! Roman Kosecki wywalczył piłkę na prawej stronie boiska, dograł ją na trzeci metr do wbiegającego w pole karne Jana Furtoka. Ten, chyba już w akcie desperacji, uderzył futbolówkę lewą ręką i tak wpakował ją do siatki! Goście oczywiście protestowali, ale szkocki sędzia Leslie Mottram... gola uznał. Do dziś nie wiadomo, czy ani on, ani asystent liniowy nie widzieli dobrze tej sytuacji, czy.... nie chcieli widzieć. Cóż, drogi, zwłaszcza młodszy kibicu, wtedy systemu VAR jeszcze na stadionach Polski i świata nie było. Wątpliwości rozwiewały jednak telewizyjne powtórki... Mecz skończył się zwycięstwem 1:0, na schodzących do szatni polskich piłkarzy sypały się prawdziwe gromy, wyzwiska i przeraźliwe gwizdy. Nie takiego finału popołudnia spodziewali się kibice, oj nie takiego! Oklaski zebrali natomiast dzielni piłkarze San Marino.

- Najbardziej zapamiętałem moment, gdy schodziliśmy z boiska, wokół było dużo dzieci, które prosiły o autograf, a dla nas był to wielki powód do dumy! - Nicola Bacciocchi.

Dodaje: - Zagraliśmy bardzo dobry mecz, to było jedno z naszych najlepszych spotkań wyjazdowych. Gol padł po nieprzepisowym zagraniu Furtoka i tylko to zdecydowało o wyniku. Tego piłkarza spośród wszystkich polskich zawodników zapamiętałem najlepiej, właśnie z powodu tej sytuacji. Myślę, iż przeciwnicy nas nie doceniali i na pewno nie spodziewali się takiej postawy z naszej strony - kontynuuje wspomnienia były napastnik San Marino.

Bacciocchi grał w reprezentacji narodowej do 30 roku życia, dziś pracuje zawodowo w swojej firmie. Spośród różnych spotkań zapamiętał także to przeciwko Anglikom u siebie na finiszu eliminacji do Mistrzostw Świata w 1994 roku. Jego zespół rozpoczął mecz kapitalnie, bo już w pierwszej minucie San Marino objęło prowadzenie!

- Davide Gualtieri strzelił gola po moim podaniu. W drugiej połowie trafiłem w słupek, strzał był tak mocny, iż bramkarz Anglików David Seaman tylko odprowadzał piłkę wzrokiem. kilka zabrakło, a trafiłbym do siatki - wspomina Nicola. Tamten mecz Anglia wygrała 7:1. W sumie w ówczesnych eliminacjach San Marino uplasowało się na ostatnim, szóstym miejscu w grupie, zdobyło jeden punkt w dziesięciu meczach (remisując bezbramkowo z Turcją u siebie), miało bilans bramek 2:46. Porażka z Polską w Łodzi była natomiast najmniejszą w rozmiarach, jakich doznali w całych eliminacjach.

Dziś reprezentacja San Marino także zalicza się do najsłabszych w Europie, ale Bacciocchi dostrzega pewną różnicę. - Być może 30 lat temu tempo gry było nieco wolniejsze nic obecnie, ale jeżeli porównywać nasze drużyny, to reprezentacja za moich czasów bardziej stawiała na zespołową grę, wspieraliśmy się wzajemnie i ambitnie. Teraz wszystko bardziej opiera się na indywidualnościach. My mieliśmy lidera - Massimo Boniniego. Był dla nas autorytetem na boisku i poza nim. Naprawdę, wspaniały człowiek - wspomina były reprezentant San Marino, który - kilka brakowało - a zostałby bohaterem swojej drużyny w meczu w Łodzi.

Dla Polski tamto zwycięstwo 1:0, po golu zdobytym ręką, było powodem do wstydu. Wynik "poszedł w świat"... Eksperci łamali sobie głowy pytaniem - który obraz reprezentacji Polski jest prawdziwy - ten z meczu przeciwko Brazylii czy ten z Łodzi, kiedy męczyli się z amatorami z Połwyspu Apenińskiego? Tamto spotkanie, choć wygrane, stało się w pewnym sensie symbolem niemocy polskiego futbolu lat 90.

Trzy tygodnie później Polacy pojechali na rewanż do San Marino i tam pokonali gospodarzy 3:0 po dwóch golach Marka Leśniaka i jednym Krzysztofa Warzychy. Wszystkie padły dopiero w drugiej połowie, ale tak czy inaczej, zwycięstwo w Serravalle było już bardziej przekonujące. Nikt jednak nie zaprzątał sobie nim specjalnie głowy, bowiem dziesięć dni później czekał nas mecz z Anglią na Stadionie Śląskim w Chorzowie. O tej batalii napiszę już następnym razem.

Co do konfrontacji z San Marino - już w XXI wieku nasza reprezentacja kilka razy mierzyła się z tym zespołem w eliminacjach do mistrzowskich turniejów. Z reguły nie miała problemów z odnoszeniem wysokich zwycięstw, najbardziej okazałe zanotowała wiosną 2009 roku, kiedy wygrała 10:0 i do dziś jest to najwyższa w historii victoria biało-czerwonych w oficjalnym spotkaniu.

Sędzia główny: Leslie Mottram (Szkocja). Widzów: 20 tysięcy.

PIOTR STAŃCZAK

POLECAM: