Okiem Samozwańczego Autorytetu: Listy do M. część druga

W pomieszczeniu wisiała nerwowa atmosfera. Była tak gęsta, iż dałoby się w niej zawiesić nie tylko siekierę, ale parę kowadeł. Pot kroplił się na czołach. Pod czołami - smętne oczy, poniżej oczu – markotne miny.