1 rok temu
Na drodze znajdują się znaczne przeszkody, ale potencjalna nagroda na mecie jest nie do odparcia.
Jeśli wygrają ćwierćfinał i półfinał, Real Madryt i Barcelona spotkają się w finale Ligi Mistrzów UEFA 2024 na Wembley.
El Clasico i towarzysząca mu rywalizacja trwa już od ponad stulecia. Spotkania, które miały miejsce w poprzedniej dekadzie pomiędzy superklubami napędzanymi przez wspaniałe czyny Lionela Messiego i Cristiano Ronaldo, stały się stałym elementem spotkania i całym jego historycznym splendorem, oglądanym przez współczesne pokolenie.
Messi i Ronaldo oczywiście opuścili scenę, ale Jude Bellingham reżyseruje coś, co wygląda na najnowszą erę madryckiego Galacticos, a grono niesamowitych młodych talentów ponownie pojawia się w szeregach Barcelony, a fani mają więcej niż wystarczającą liczbę nowych bohaterów, aby przypiąć ich ma nadzieję.
Czy zatem zobaczymy największą współczesną rywalizację w europejskim futbolu w jego największym pokazowym meczu?
Czy Barcelona grała z Realem Madryt w finale Ligi Mistrzów?
Najsłynniejsze spotkania Ligi Mistrzów pomiędzy Madrytem a Barcą miały miejsce w półfinale sezonu 2010/2011. Dwa mecze zakończyły burzliwą serię czterech El Clasico w ciągu 17 dni, kiedy wrogość pomiędzy Pepem Guardiolą i Jose Mourinho osiągnęła swój szczyt.
Messi strzelił dwa gole w ciągu ostatnich 15 minut, uciszając Santiago Bernabeu, co było pierwszym jego majestatycznym solowym uderzeniem, a Barcelona nigdy nie pozwoliła, aby Madryt stracił przewagę 2:0 w pierwszym meczu, gdy obie drużyny zremisowały 1:1 w pierwszym meczu. Powrót Camp Nou.
Blaugrana zdobyła swój drugi tytuł Ligi Mistrzów w ciągu trzech sezonów, poprzedzając serię bolesnych sytuacji, w których prawie nie brakowało bramek w finałach El Clasico. Do dziś nie widzieliśmy ani jednego w Lidze Mistrzów.
W 2012 roku Barca Guardioli przegrała z Chelsea, mimo iż dominowała przez większość półfinału. Na tym samym etapie Madryt przegrał z Bayernem Monachium w rzutach karnych, ponieważ Ronaldo popełnił błąd w rzutach karnych. W następnym roku obaj zostali pokonani odpowiednio przez Monachium i Borussię Dortmund, gdy Der Klassiker pokonał El Clasico.
Obydwa ostatnie sukcesy Madrytu nad Atletico Madryt w 2014 i 2016 roku miały miejsce po tym, jak ich miejscy rywale rozbili Barcę w ćwierćfinale. Pomiędzy tymi sukcesami Madryt został pokonany w półfinale w 2015 roku przez Juventus, który następnie przegrał w finale z Barceloną w wersji MSN (Messi, Suarez, Neymar) na berlińskim OIimpiastadion.
Obrazy Getty’ego
Rekord Ligi Mistrzów Barcelony i Realu Madryt
W 2002 roku Madryt był zapowiedzią półfinałowego zwycięstwa Barcelony w 2011 roku, własnym zwycięstwem 3:1 w dwumeczu, po którym Zinedine Zidane i Steve McManaman strzelili gole w zwycięstwie 2:0 na Camp Nou. To wytyczyło drogę Zidane’owi do zdobycia przez wieki swojej bramki z woleja przeciwko Bayerowi Leverkusen w finale rozgrywanym na Hampden Park.
Udział więcej niż jednej drużyny z każdego kraju w zawodach formalnie nazywanych Pucharem Europy to zjawisko stosunkowo nowe. Przez większą część historii drużynom jedyną drogą do zakwalifikowania się było zdobycie tytułu mistrza kraju.
Wyjątkiem był zwycięzca poprzedniego sezonu, który automatycznie zakwalifikował się jako posiadacz, zapewniając w ten sposób jedyną możliwość krajowego starcia rozgrywającego się w kontekście kontynentalnym.
Barcelona kontra Real Madryt: Wyniki El Clasico w Lidze Mistrzów
| Pora roku | Zespół gospodarzy | Drużyna | Okrągły | WYNIK |
| 2010/11 | Barcelona | Real Madryt | Półfinały | 1-1 |
| 2010/11 | Real Madryt | Barcelona | Półfinały | 0-2 |
| 2001/02 | Real Madryt | Barcelona | Półfinały | 1-1 |
| 2001/02 | Barcelona | Real Madryt | Półfinały | 0-2 |
| 1960/61 | Barcelona | Real Madryt | Pierwsza runda | 2-1 |
| 1960/61 | Real Madryt | Barcelona | Pierwsza runda | 2-2 |
| 1959/60 | Barcelona | Real Madryt | Półfinały | 1-3 |
| 1959/60 | Real Madryt | Barcelona | Półfinały | 3-1 |
Stało się to w półfinale sezonu 1959/60. Pomimo pokonania Madrytu w tym sezonie i zajęcia drugiego miejsca w LaLiga, Barcelona przegrała oba mecze 3:1 ze swoimi wielkimi rywalami, a wśród bramek strzelili Ferenc Puskas, Alfredo Di Stefano i Paco Gento.
To dało Madrytowi piąty tytuł mistrza Europy z pięciu. Status Barcy jako mistrza Hiszpanii oznaczał szybką rewanż w pierwszej rundzie sezonu 1960/61, a w tej epoce rywalizacja odbywała się bez rozstawienia przez nokaut.
Po remisie 2:2 na Bernabeu Marti Verges i Eravisto strzelili gola w słynnym zwycięstwie 2:1, kończącym panowanie Madrytu. Barcelona płynęła na tej fali aż do finału, gdzie przegrała z Benfiką Beli Guttmanna. Okazało się, iż był to początek bolesnej, 30-letniej walki o chwałę w Pucharze Europy.
