6 godzin temu
Robert Griffin III wie lepiej niż większość, jak gwałtownie kontuzja kolana może wszystko zmienić.
Więc kiedy RGIII zasugerował, iż Patrick Mahomes i Micah Parsons powinien rozważyć przeczekanie całego sezonu 2026 po tym, jak w środę doznał łez ACL w „The Dan Patrick Show”, nie było to jakieś gorące przyciąganie uwagi. To wynikało z doświadczenia – bolesnego doświadczenia.
„Rada numer jeden, jaką dałbym teraz Micahowi Parsonsowi i Patrickowi Mahomesowi, to nie grać w przyszłym roku” – powiedział Griffin. „A to z powodu kontuzji. Oboje odnieśli kontuzję w grudniu. „
„Gdyby byli gotowi na rozpoczęcie pierwszego tygodnia, minęłoby dziewięć miesięcy” – powiedział Griffin. „Ale tak naprawdę czujesz się sobą dopiero po około 15 miesiącach od kontuzji. Niektórzy faceci powiedzą ci nawet: «Zajęło mi 24 miesiące, zanim naprawdę poczułem się sobą.»”.
Griffin zerwał więzadło krzyżowe i więzadło krzyżowe podczas swojego debiutanckiego sezonu, wrócił i nigdy tak naprawdę nie wyglądał tak samo. Atletyzm, pewność siebie i rytm, które kiedyś definiowały jego grę, nigdy w pełni nie powróciły. Ta perspektywa kształtuje jego sposób postrzegania kontuzji kolana pod koniec sezonu, zwłaszcza tych, które pozostawiają kilka miejsca na czysty, bezstresowy harmonogram rehabilitacji.
Z tego punktu widzenia jego ostrożność ma sens.
Dlaczego ostrzeżenie RGIII nie jest błędne
Mahomes nie tylko zerwał więzadło krzyżowe przedniego, ale także uszkodził jego więzadło krzyżowe. Dla rozgrywającego, którego wielkość opiera się na ruchu, równowadze i rzutach poza platformą, powrót choćby nieznacznie zagrożony niesie ze sobą realne ryzyko. Uzyskanie zwolnienia lekarskiego to nie to samo, co poczucie bycia sobą, co RGIII wielokrotnie podkreślał od lat.
Ta sama logika dotyczy Parsonsa, a może choćby bardziej. Edge Rushers polegają na nagłej eksplozji i gwałtownej zmianie kierunku. Jedno wahanie w kolanie lub utrata pół kroku po snapie może zamienić elitarnego zawodnika podań w po prostu dobrego. Na tym stanowisku margines błędu jest bardzo mały.
Z długoterminowego punktu widzenia zdrowia rada RGIII jest ważna. Dodatkowy czas regeneracji może oznaczać mniej niepowodzeń, lepszą wydajność w przyszłości i ogólnie czystszy zwrot.
Ale futbol rzadko działa w ten sposób.
Mahomes i Parsons nie są skazani na czekanie. To filary franczyzy, niezwykle konkurencyjne i uwarunkowane do przekraczania granic. Przeczekanie całego sezonu – choćby jeżeli jest to „mądra” opcja – jest sprzeczne ze wszystkim, co ich tu sprowadziło.
Zwłaszcza Mahomes nie ma motywacji, aby wziąć cały rok wolnego, chyba iż jego ciało wymusi to. Cała działalność Kansas City kręci się wokół niego, a historia pokazuje, iż elitarni rozgrywający mogą powrócić po kontuzji więzadła krzyżowego przedniego i przez cały czas występować na wysokim poziomie, choćby jeżeli odzyskanie szczytowej formy zajmie trochę czasu. Szefowie poradzą sobie z jego obciążeniem pracą, będą go schematycznie chronić i ufają, iż choćby niezbyt doskonały Mahomes przez cały czas daje im szansę co tydzień.
Parsons jest wycięty z tego samego materiału. Nie będzie zadowolony z obserwowania z boku, jak mijają jego najlepsze lata. Green Bay nie sprowadziło go, żeby był ostrożny – sprowadzili go, żeby przeszkadzał. Już samo to sprawia, iż absencja przez cały sezon jest mało prawdopodobna.
Najbardziej realistyczny wynik znajduje się gdzieś pośrodku. Zarówno Mahomes, jak i Parsons powrócą prawdopodobnie w 2026 roku, ale nie od razu jako doskonałe wersje siebie. Może pojawić się rdza. Mogą zdarzać się tygodnie, w których nie wyglądają tak, jak oczekują fani supergwiazd.
To jest ta część, którą RGIII rozumie lepiej niż ktokolwiek inny.
Jego przesłanie nie jest takie, iż nie wrócą – po prostu zbyt szybki powrót może pozostawić trwałe konsekwencje. I choć Mahomes i Parsons niemal na pewno przesuną tę granicę, liga będzie uważnie obserwować, czy ostrożność RGIII okaże się prorocza, czy po prostu konserwatywna.
Tak czy inaczej, jego punkt widzenia nie jest lekkomyślny. Jest świadomy – choćby jeżeli gwiazdy ostatecznie wybiorą inną ścieżkę.
