Powstanie bokserów nazwę zawdzięcza tajnemu stowarzyszeniu, którego nazwę można przetłumaczyć jako "Pięść w imię sprawiedliwości i pokoju". Jego członkowie trenowali sztuki walki i to stąd wzięła się nazwa tego ludowego zrywu. Okazuje się, że wiedza o tym wydarzeniu nie jest zbyt rozpowszechniona.
Gdzie wybuchło powstanie bokserów? Blisko połowa osób nie znała prawidłowej odpowiedzi
Jesienią 1899 r. zbuntowana ludność powstała przeciwko obcokrajowcom. Ci mieli mieć zbyt duże przywileje, ponadto oskarżano ich o zaburzanie naturalnego porządku (np. za sprawą budowy kolei czy otwierania kopalń), co doprowadziło do klęsk żywiołowych. Zryw był wymierzony również w skorumpowane i biurokratyczne organy władzy, podporządkowane dworowi, który nie dbał o jakość życia poddanych.
A gdzie wybuchło powstanie bokserów? Takie pytanie zadano w quizie, który pojawił się na stronie Gazeta.pl w 2022 r. Mogłoby się wydawać, że jest to powszechna wiedza, ale rzeczywistość zweryfikowała te przypuszczenia. Z 1 047 102 osób, które odpowiedziały na to pytanie, aż 500 340, czyli 47,78 proc., zrobiło to błędnie.
pytanie o powstanie bokserów screen z quizu Gazeta.pl
Przy pytaniu o powstanie bokserów do wyboru były trzy odpowiedzi: w Brazylii, w Chinach, w Meksyku. Prawidłowa to oczywiście "w Chinach", wybrało ją 52,22 proc. osób. Żadne inne pytanie w quizie nie miało tak dużego odsetka błędnych odpowiedzi.
Czym było i jaki miało przebieg powstanie bokserów?
Powstanie bokserów było wymierzone w obcokrajowców (w tym nawet chrześcijańskich misjonarzy) oraz dynastię Qing. Pierwsze starcia miały miejsce w prowincji Shandong, gdzie znajdowały się niemieckie koncesje. Atakowano nie tylko przyjezdnych, ale i chińskich chrześcijan, których uważano za zagrożenie dla tradycyjnego porządku. Ludność była do tego podburzana przez tajne stowarzyszenia, takie jak "Pięść w imię sprawiedliwości i pokoju" (z chińskiego Yihequan). Uprawiane przez te organizacje sztuki walki określano jako "chiński boks".
Powstanie, które było wspierane przez część lokalnych władz oraz dworu cesarskiego, nabierało na sile. W maju 1900 r. oddziały dotarły do Pekinu, gdzie mieściły się ambasady obcych mocarstw. Zagraniczne wojska nie były w stanie zatrzymać powstańców, którzy w czerwcu weszli do Pekinu. W wyniku porozumienia z cesarzową Cixi uzyskali specjalny status i zostali wcieleni do armii. Potem wykorzystywano ich do ataków na zagranicznych urzędników i ich siedziby.
W końcu dynastia Qing wypowiedziała wojnę ośmiu mocarstwom (Niemcom, Japonii, Rosji, Wielkiej Brytanii, Stanom Zjednoczonym, Francji, Włochom i Austro-Węgrom), które w odpowiedzi zawiązały sojusz. Po kilku tygodniach przystąpiły do kontrofensywy, zakończonej wkroczeniem do Pekinu (14 sierpnia). Od tamtego czasu opór w zasadzie był znikomy, a mocarstwa głowiły się nad dalszym losem kraju. Tzw. protokół końcowy, bardzo niekorzystny dla Chin, podpisano 7 września 1901 r.
